FSF On Track

Dutch Mountain Trail Recap!

20-06-2021 DMT Recap! Short read:   Het was heftig, maar fantastisch. Iedereen die een bijdrage heeft geleverd aan deze dag of de Spieren-voor-Spieren-actie heeft ondersteund: onwijs bedankt!   Looooong read:   De dag begon vroeg om 4:00 na een gebrekkige nacht. Warm, beetje zenuwen.. We liepen om 5:00 weg voor de eerste etappe van 18.8km. Die verliep prima. We voelden ons goed en op schema kwamen we 7:15 aan bij Judith voor water en wat eten. Alles bijgevuld en gelijk weer door.   De tweede etappe van 23,9km voelde anders. De zon was inmiddels opgekomen en die bleek voor de rest van de dag ook de grootste vijand te zijn. We hebben talloze kilometers gemaakt in voorbereiding naar vandaag, maar geen voelde er zo zwaar als iedere kilometer in de zinderende hitte tijdens deze run. Na 42,7km kwamen we aan bij de tweede stop, waar Evelien, Judith, Remco, Sebastiaan en Eric stonden te wachten. Na het nodige water, wat rust, een shitload aan watermeloen en stroopwafels gingen we weer op pad.   Voor deze derde etappe waren Bas en Eric aangehaakt. Helemaal top, want Eric navigeerde en het was een fijne afleiding van de hitte. Deze 17,2km voelde erg lang. Marlies begon wat last te krijgen van de rechterknie, na een misstap op wat stenen. Dalen en klimmen lukte bijna niet meer. Alleen vlak kon ze haar tempo lopen. Mentaal natuurlijk onwijs frustrerend, want je moet nog ~50km en je wilt dat je lijf doet wat het de afgelopen 5 maanden heeft gedaan: moeiteloos kilometers vreten.   Op 59,9 kwamen we aan bij de volgende post bij Epen. Anja, een vriendin van Marlies, had een tafel vol eten klaarstaan. Wat een luxe! Zoveel mogelijk water en zout eten naar binnen werken. Alles om die heftige hitte te kunnen trotseren. Na iets langer rust dan gepland gingen we weer van start. Bas stopte bij deze post volgens planning en Remco stapte vanaf hier in om te beginnen aan zijn marathon naar het einde toe.   We gingen op pad, maar helaas bleek gedurende 2km dat Marlies toch echt niet verder kon. Zo balen! Er is niets moeilijkers dan te moeten stoppen door iets waar je geen controle over hebt, na maanden voorbereiding. Maar de knie ging niet meer. Dus stoppen was het enige wijze besluit. Gelukkig was vandaag slechts een kers op de taart geweest. De maandenlange voorbereiding en alle kilometers die we samen hebben versleten, dat is het fundament van dit avontuur. Nadat Marlies was opgehaald door Bas en Judith, liep ik verder met Remco en Eric.   Tijdens de vorige stop hadden we ivm de hitte besloten een extra stop in te lassen. Dus geen stuk van 26,8km zoals gepland, maar eerst een stuk van 16,9km. Het was nu een uur of 15:00, dus de zon was moordend. Ook Eric begon nu het effect ervan te voelen, maar zette stug door! Gelukkig zat de sfeer er goed in en konden we elkaar lekker aan de praat houden.   Na deze etappe kwamen we aan bij de ingelaste stop bij Mheer. Onno en Marlies met kinderen en Evelien en Bas stonden ons op te wachten. Ik had er nu 76,8km gehad. Ik was vastberaden de tocht uit te lopen, zeker nu Marlies noodgedwongen moest stoppen. Allemaal extra motivatie. Dus na wederom een berg eten en drinken en een zooltjeswissel op links zijn we weer gegaan. Vanwege de ingelaste stop gelukkig maar 9,9km.   Tijdens deze set voelden we alledrie de hitte en de extreem lange tijd op de voeten. Eric al ruim 7 uur, Remco ruim 4 uur en ik inmiddels ongeveer 13 uur. Het was de planning om nu eigenlijk al een uurtje klaar te zijn met de hele tocht. Nu moesten we toch echt nog even door. Om 18:45 kwamen we aan bij Eijsden voor stop nummer 5. De laatste stop.   Volgens plan stopte Eric hier op 86,7km, na 44km lopen. Ik zou het laatste stuk samen met Remco afmaken, die het gelukkig nog in zich had de laatste 14km te lopen. Mijn horloge was helaas uitgegaan na 12+ uur trouwe dienst. Voor navigatie, maar volledig meant-to-be, mocht ik Marlies’ horloge om voor dit laatste stuk. Dat voelde wel als een badge of honor. Na een korte stop gingen we er weer vandoor. Ik hield mezelf flink voor de gek door gewoon te doen alsof het nu allemaal niets meer voorstelde. “We hebben al zo vaak 14km gelopen”.   Na bijna alle hoogtemeters al achter ons, stond er nog een berg op ons te wachten aan de overkant van de Maas. De Observant. Het klimmen vergde alle laatste energie. We bereikten de top en op weg naar beneden liep ik zowel lichamelijk als mentaal zo goed als leeg. Het was maar goed dat Remco mee liep. Want met zijn belachelijk positieve mindset op dit punt van de tocht, redde ik het om de laatste meters vol te maken.   Tot 1,8km voor de finish aan de verkeerde kant van de Maas. Mijn hoofd was het zat en het lijf was op. Ik kon bijna in geen kiertje of hoekje meer iets van motivatie vinden om nog een stap te zetten. Even zitten op de kade. Diep ademhalen. Keek naar de tijd. 20:47. Ik dacht aan de knotsgekke dag. Aan al die fantastische mensen die dit avontuur met me meebeleefden, zowel lopend als bij de posten. Die stonden allemaal daar op het station te wachten. Dat was precies de gedachte die ik nodig had om nog een keer op te staan en de laatste 1,8km te lopen. Dat, maar ook Remco’s enthousiasme. Remco had er inmiddels ook al 7 uur op zitten. Ik kan het me niet helemaal herinneren, maar volgens mij heeft ie staan springen op de kade om me weer op gang te helpen. Held!   Dan eindelijk, na 16 uur lopen om klokslag 21:00 uur. 101km voor mij en een marathon voor Remco. De finish. Wat een tocht. Een prachtige dag met fantastische mensen. En wat een support van alle kanten. Het thuisfront, vrienden en FSF’ers. Onwijs bedankt voor al die support en alle berichtjes van iedereen. Het heeft écht geholpen om moeilijke momenten een stukje makkelijker te maken.   Tenslotte hebben we met elkaar voor @spierenvoorspieren niet alleen het streefbedrag binnengesleept, maar zijn we daar zelfs dik overheen gegaan: €2680,-!! Bedankt allemaal voor je donatie!